Οικισμοί

Εκτός από αυτούς οφείλεται ξεχωριστή μνεία στην ομάδα των Βικογιατρών, οι οποίοι, ως χειροπράκτες, ορμώμενοι από τη βιοποικιλότητα της περιοχής, ανέπτυξαν τη βοτανοθεραπευτική και παρείχαν τις υπηρεσίες τους σε διάφορες περιοχές της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Με βάση τα γεωλογικά χαρακτηριστικά της περιοχής, οι οικισμοί του Ζαγορίου διακρίνονται σε δύο ενότητες. Η μία ομάδα εντοπίζεται στο κεντρικό και δυτικό Ζαγόρι, όπου κυριαρχεί ο ασβεστόλιθος, και η άλλη στο ανατολικό, όπου κυριαρχούν πετρώματα ψαμμίτη, μάργας και μαργαϊκού ασβεστόλιθου. Οι διαφοροποίησες αυτές καθορίζουν και την αισθητική του οικιστικού τοπίου. Οι πρώτοι συγκροτημένοι οικισμοί στην περιοχή αναφέρονται ήδη από τον 14ο αιώνα, ενώ κατά τον 15ο και 16ο αιώνα, απέκτησαν τις διαστάσεις που έχουν και σήμερα. H ιδιαίτερη όμως αρχιτεκτονική τους διαμορφώθηκε κατά τον 17ο αιώνα για να ολοκληρωθεί στα μέσα του 19ου. Η επιλογή της θέσης των οικισμών, που σήμερα ο αριθμός τους φθάνει τους 45, φαίνεται ότι έγινε με βάση τη γεωμορφολογία (επικλινή εδάφη για αποστράγγιση ), την απόσταση από τους χώρους εργασίας, την ανάγκη σύνδεσης των οικισμών μεταξύ τους και την οπτική επαφή, την ασφάλεια με την απομάκρυνση από τους μεγάλους οδικούς άξονες, την ύπαρξη χώρων βόσκησης μικρόσωμων οικόσιτων ζώων και την ύπαρξη νερού.