Αυτά διατηρήθηκαν καθώς συγκεκριμένες χρήσεις δεν επιτρέπονται ή επιτρέπονταν υπό όρους όταν η Κοινότητα και η Εκκλησία το συναποφάσιζαν και συνεχίζουν να προστατεύονται μέσω υπερφυσικών δοξασιών. Τα δάση αυτά προστατεύουν τους οικισμούς από κατολισθητικά φαινόμενα, πτώσεις βράχων ή χιονοστιβάδες, διαφυλάσσουν τον υπόγειο υδροφορέα και στο παρελθόν λειτουργούσαν επίσης ως αποθεματικά, εξυπηρετώντας συνήθως έκτακτες ανάγκες των κοινοτήτων. Ταυτόχρονα, επιτελούν λατρευτικές και αισθητικές λειτουργίες, αποτελώντας «στολίδια» των οικισμών, τόπους αναψυχής και προσκυνήματος και πανηγυρότοπους. Τα ιερά δάση των χωριών του Ζαγορίου, όπως και της Κόνιτσας, από το 2015 έχουν μια θέση στο εθνικό ευρετήριο της Άυλης Πολιτισμικής Κληρονομιάς ως τοπικά προσαρμοσμένα διαχειριστικά συστήματα και θεωρούνται εξαιρετικά πολύτιμα στοιχεία που «δένουν» τη φυσική και πολιτιστική κληρονομιά του τόπου. Τα αιωνόβια δέντρα που απαντούν στα ξωκλήσια και στα ιερά δάση του Ζαγορίου είναι από τα γηραιότερα της περιοχής, με ηλικία που αγγίζει κάποιες φορές τα 400 έτη. Αιωνόβια δέντρα και δάση αποκτούν σήμερα μια νέα αξία, καθώς η μακροβιότητά τους τούς προσδίδει μεγάλη ιστορική, αισθητική και αναψυχική αξία. Ταυτόχρονα, συνιστούν μάρτυρες της κλιματικής αλλαγής, αποθήκες γενετικής ποικιλότητας και επιβίωσης σε ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες και «κιβωτούς βιοποικιλότητας», διότι ο κορμός τους όσο γερνά προσφέρει συνθήκες αποίκισης σε πολλούς οργανισμούς, όπως λειχήνες, μύκητες, ξυλοφάγα έντομα, νυχτερίδες, πουλιά και μικρά θηλαστικά.
